گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجافدای اشتباهی کآرد او را گاهگاه اینجامگر ره گم کند کو را گذار افتد به ما یاربفراوان کن گذار آن مه گم کرده راه اینجاکله جا ماندش این جا و نیامد دیگرش از پینیاید فی المثل آری گرش افتد کلاه اینجانگویم جمله با من باش و ترک کامکاران کنچو هم شاهی و هم درویش گاه آنجاو گاه اینجاهوای ماه خرگاهی مکن ای کلبه درویشنگنجد موکب کیوان شکوه پادشاه اینجاتوئی آن نوسفر سالک که هر شب شاهد توفیقچراغت پیش پا دارد که راه اینجا و